Henryk Fajt

Niemal natychmiast po zakończeniu działań wojennych rozpoczęto organizowanie tradycyjnych koncertów. Pierwszy koncert odbył się 4.02.1945 r. z inicjatywy kuzynki Henryka Fajta – Alicji Gonelli. Konvert poprowadził Kałkusiński, który w zapowiedzi występów wplatał swoje wiersze, fraszki i satyry. Sala „Metropol” była wypełniona po brzegi.
Oprócz muzykowania w zespołach rozrywkowych i orkiestrze Henryk rozpoczął również działalność pedagogiczną. Początkowo uczył śpiewu w szkołach rolniczych w Strzałkowie i w Dobryszycach. Od 1.09.1948 r. rozpoczął pracę w Państwowym gimnazjum i Liceum Męskim w Radomsku w wymiarze 4 godzin tygodniowo. W 1950r. rozpoczęła się jego stała praca z dziećmi i młodzieżą. Powstało wtedy w Radomsku Liceum Wychowawczyń Przedszkoli. Właśnie tam rozpoczął on pracę w charakterze nauczyciela muzyki.
Występował między innymi ze znanymi polskimi humorystami i parodystami: Boczkowskim i Wyrwiczem. Akompaniował również Mieczysławowi Foggowi oraz zespołowi baletowemu Z. Halamy.

W 1956 r. uzyskał w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie dyplom nauczyciela szkół średnich,  a także zakładów  kształcenia nauczycieli w zakresie muzyki i śpiewu. W Liceum Pedagogicznym
w Radomsku (obecnie Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych im. prof. Janusza Groszkowskiego) przygotowywał uczniów do gry na akordeonie i fortepianie. Na lekcjach nauczał podopiecznych tylko oryginalnych wersji swoich  utworów. Specjalnie na użytek szkoły napisał m. in. dwie piosenki noworoczne, Radomszczański  walc,
a także Marsz absolwentów Liceum Pedagogicznego, który stał się nieoficjalnym, ale faktycznym hymnem tej placówki.

Nieme kino

Jeszcze jako nastoletni chłopiec Henryk Fajt rozpoczął pracę w charakterze pianisty
w niemym kinie, zwanym „Teatr Świetlny Kinema”. Zespół instrumentalny wykonywał muzyczne podkłady do niemych filmów. Fajt początkowo grał tam na fisharmonii, a później na fortepianie.

Na potrzeby kina zajmował się komponowaniem muzyki do filmu bądź też instrumentacją znanych popularnych utworów z literatury muzycznej na aktualny skład zespołu.
W poszerzeniu repertuaru niemego kina dużą rolę odegrał właśnie Fajt, który komponował własną muzykę do filmów, bądź też instrumentował znane dzieła muzyczne dostosowując je do możliwości wykonawczych i składu zespołu.
Zespół, który nazywany był orkiestrą kinową, grywał również do tańca:

„Graliśmy często na weselach - wspominał Henryk Fajt – nie można tego porównywać do wesel współczesnych. Wtedy nie tylko tańczono przy dźwiękach, ale był też czas poświęcony słuchaniu muzyki.”5

Ostatnim niemym filmem z muzyką Henryka był obraz „W cieniu krzyża”. Grał wtedy sam na fisharmonii. Potem jeszcze przez jakiś czas zajmował się muzyczna oprawa filmów, ale już przy pomocy przygotowanych z filmem płyt. Kiedy w 1933 r. pojawił się już film dźwiękowy nieme kino zlikwidowano. Po likwidacji kina muzyk przeniósł się wraz z zespołem do lokalu Stanisława Grzesiakowskiego przy Placu 3-ego Maja. Ten znany w radomsku restaurator i cukiernik za część swojej wygranej w Państwowej Loterii Pieniężnej wybudował centrum miasta ekskluzywny Hotel"Europa".

Fisharmonia