JUBILEUSZ 30-LECIA
PUBLICZNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 1
IM. BOLESŁAWA CHROBREGO W RADOMSKU

„WSPOMNIENIA SĄ JAK KLEJNOTY,
MAJĄ COŚ Z PEREŁ I COŚ Z ŁEZ”

Za nami piękna uroczystość obchodów 30-lecia istnienia PSP nr 1.Towarzyszyły jej łzy wzruszenia, a na twarzach zebranych malowały się uczucia nie do opisania. A wszystko to za sprawą pewnego piątkowego dnia pełnego wspomnień. Swoją obecnością zaszczycili nas w dniu 23 listopada: byli pracownicy i absolwenci szkoły, władze miasta, dyrektorzy szkół, przedszkoli i instytucji współpracujących z PSP nr 1, rodzice i przyjaciele szkoły. Dużo ciepłych, serdecznych słów padało pod adresem szkoły ,a co za tym idzie dyrekcji, nauczycieli i uczniów. Były też i życzenia, te najpiękniejsze.

W magiczną podróż w czasie zabrała nas prezentacja multimedialna poświęcona historii szkoły. Archiwalne zdjęcia, pierwsi dyrektorzy, legendarna już dziś syrenka dyrektora Jana Cieciury, obrazy sprzed lat, ale jakże żywe, wciąż żyjące w sercach i pamięci tych, którzy Jedynce oddali skrawek swego życia. To przecież w tych murach spotykało nas to, co w pamięci pozostaje najdłużej: uśmiechy i łzy, trudy i poświęcenia, sukcesy i porażki - to wszystko, co towarzyszy człowiekowi niemal przez całe życie.

Kolejna refleksyjna, pełna zadumy chwila , to moment, gdy na ekranie ujrzeliśmy nazwiska naszych kolegów i koleżanek, tych, którym nie było dane doczekać dnia dzisiejszego, którzy odeszli już do wieczności. Ocalmy ich ślad od zapomnienia! Dopóki pamiętamy, oni żyją w nas.

O sukcesach naszych uczniów przypomniano podczas następnej prezentacji. A było się czym chwalić. Przez 30 lat uzbierało się ich sporo.

Przeszłość z teraźniejszością połączyła piękna część artystyczna. Niezwykłe poruszenie wywołały taniec i śpiew absolwentów oraz występ drugoklasistów.

Jak przystało na urodziny, nie obyło się też bez jubileuszowego tortu i przysmaków przygotowanych przez pracowników.

W samo przedsięwzięcie włożyliśmy mnóstwo pracy, zapału, energii, a przede wszystkim serca. Kolejny raz daliśmy przykład, że jesteśmy jednością, że łączy nas… Jedynka. Bowiem, jak powiedział pan dyrektor w swym przemówieniu, wszystko w życiu przemija, czas kładzie piętno na ludzkich losach, a szkoła pozostaje wieczna.

Autor: Bożena Wieloch